Czym jest hartowanie w strumieniu gazu pod wysokim ciśnieniem (HPGQ)?
Najpowszechniejszą definicją hartowania w strumieniu gazu pod wysokim ciśnieniem jest przyspieszanie tempa (szybkości) hartowania poprzez zagęszczenie i chłodzenie gazu. Jedna z przyczyn dużego zainteresowania taką techniką hartowania związana jest z poprawą odkształcenia całkowicie utwardzonych elementów. Krytycznym czynnikiem jest zapobieganie pogarszaniu właściwości metalurgicznych, mechanicznych lub fizycznych. Oznacza to zachowanie zdolności do przekształcania materiału w mikrostrukturę, która jest zbliżona, taka sama a nawet lepsza od struktury charakterystycznej dla znanego ośrodka hartowniczego (np. olej lub sól). Powszechnymi gazami hartującymi są azot, argon i hel. Wodór, chociaż doskonały do przenoszenia ciepła, jest rzadko wykorzystywany jako gaz do hartowania ze względów bezpieczeństwa.
Hartowanie w strumieniu gazu pod wysokim ciśnieniem (HPGQ) daje wiele interesujących korzyści, włącznie z bezprecedensową czystością elementów i mniejszą całkowitą zmianą wymiarów. Stałe lub zmienne tempo chłodzenia stosuje się wedle wymagań do sterowania twardością i odkształceniem z jednoczesną zdolnością do zmiany ciśnienia hartowania w zależności od rozmiaru załadunku, rodzaju materiału i grubości elementu w przekroju. Przy stosowaniu hartowania w strumieniu gazu pod wysokim ciśnieniem spójność i powtarzalność produktu są doskonałe.
